Ustawodawca Polski stoi na stanowisku, że postępowanie restrukturyzacyjne wszczyna się na wniosek rejestracyjny złożony przez dłużnika, o ile ustawa nie stanowi inaczej (art. 7 ust. 1 pr. restr.). Pod pojęciem wniosku restrukturyzacyjnego należy zatem rozumieć zgodnie z art. 7 ust. 2 pr. restr., wniosek o:

1. otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego;
2. zatwierdzenie układu przyjętego w postępowaniu o zatwierdzenie układu.

Istotne: Wnioskiem restrukturyzacyjnym jest również uproszczony wniosek o otwarcie uproszczonego postępowania sanacyjnego, który jest składany w trybie art. 328 ust.1 pr. restr.

Wniosek restrukturyzacyjny ma co do zasady postać pisma procesowego. Przedmiotem tego pisma jest żądanie otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego (art. 328 ust. 1 in vide pr. restr.), albo też zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu.

Istotne: Przedmiotem wniosku rejestracyjnego jest ze swej natury pismo skierowane do sądu restrukturyzacyjnego (sądu gospodarczego), zawierające żądanie udzielenia ochrony twierdzeniom dłużnika (w postępowaniu sanacyjnym także kuratora i wierzyciela osobistego) w celu udzielenia ochrony prawnej przed wierzycielami.

Jeżeli chodzi o formę wniosku restrukturyzacyjnego, to przybiera on formę pisma spełniającego wymogi dla pisma procesowego, określone w art. 125 § 1 k.p.c. Wniosek taki kierowany jest zwykle przed rozprawą, przy czym wyjątkiem od tej reguły jest złożenie uproszczonego wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego, który to może zostać złożony przez dłużnika na rozprawie w związku z toczącym się już innym postępowaniem restrukturyzacyjnym.

Istotne: Wniosek składany na rozprawie w ramach toczących się innych postępowań restrukturyzacyjnych może przybrać formę ustną (art. 210 § 1 k.p.c.).

Zwykle podmiotem legitymowanym czynnie do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego jest dłużnik. Od tej reguły istnieje istotny wyjątek polegający na tym, że w postępowaniu sanacyjnym uprawnienie takowe przysługuje także innym podmiotom (kuratorowi na postawie art. 26 ust. 1 ustawy o KRS, wierzycielowi osobistemu dłużnika na podstawie art. 283 ust. 1 i 2 pr. restr.).

Istotne: Wierzyciele rzeczowi nie są w żadnym przypadku uprawnieni do składania wniosku o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego dłużnika. Twierdzenie to wynika z trzech rodzajów argumentów. Po pierwsze, wierzyciel rzeczowy nie może dochodzić swych roszczeń z całości majątku dłużnika rzeczowego. Po drugie, posiada jedynie uprawnienie do zaspokojenia się z rzeczy. Po trzecie, przyznanie takowego uprawnienia skutkowałoby możliwością wystąpienia z takim wnioskiem wobec każdego, kto byłby aktualnym właścicielem przedmiotu zabezpieczenia.

TEŚĆ WNIOSKU O ZATWIERDZENIE UKŁADU

Zgodnie z art. 219 ust. 1 pr. restr, wniosek o zatwierdzenie układu powinien zawierać:

1. imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, firmę, pod którą działa dłużnik, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, oraz numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym reprezentantów, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające ich jednoznaczną identyfikację, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska albo nazwę, numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
2. NIP, jeżeli dłużnik ma taki numer;
3. propozycje układowe;
4. wynik głosowania ze wskazaniem liczby wierzycieli i sumy wierzytelności uprawniających do głosowania, liczby wierzycieli i sumy wierzytelności, co do których oddano ważny głos, oraz liczby wierzycieli i sumy wierzytelności przypadających wierzycielom głosującym za układem, a jeżeli propozycje układowe przewidują podział wierzycieli na grupy – również liczby wierzycieli i sumy wierzytelności poszczególnych grup oraz liczby wierzycieli i sumy wierzytelności przypadających wierzycielom głosującym za układem w każdej grupie.

Do wniosku dłużnik we współpracy z nadzorcą sądowym powinien dołączyć załączniki:

• zebrane przez nadzorcę układu za pośrednictwem systemu teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe karty do głosowania, wraz z pełnomocnictwami koniecznymi dla wykazania uprawnienia do oddania głosu oraz informacją, czy w stosunku do wierzyciela nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 116, uszeregowane zgodnie z kolejnością przyjętą w spisie wierzytelności sporządzonym przez nadzorcę układu;
• dowód wysłania co najmniej na trzy tygodnie przed dniem złożenia wniosku o zatwierdzenie układu informacji o sposobie głosowania z pouczeniem o sposobie uwierzytelnienia się w systemie teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe i sposobie wypełnienia karty do głosowania lub zawiadomienia o terminie zgromadzenia wierzycieli wierzycielom, którzy nie oddali głosu;
• otrzymane przez nadzorcę układu dowody doręczenia informacji i zawiadomień, o których mowa powyżej;
• sprawozdanie nadzorcy układu.

Sprawozdanie nadzorcy układu zawiera:

1. stwierdzenie przyjęcia układu;
2. ocenę zgodności z prawem przebiegu samodzielnego zbierania głosów wraz ze wskazaniem innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na zatwierdzenie układu;
3. zastrzeżenia wierzycieli, o których mowa w art. 216 ust. 2;
4. ocenę możliwości wykonania układu;
5. wskazanie miejsc, w których znajduje się przedsiębiorstwo lub inny majątek dłużnika;
6. aktualny wykaz majątku dłużnika z szacunkową wyceną jego składników;
7. bilans sporządzony przez dłużnika dla celów postępowania o zatwierdzenie układu, na dzień przypadający w okresie trzydziestu dni przed dniem złożenia wniosku;
8. spis wierzytelności, sporządzony przez nadzorcę układu, ze wskazaniem, czy wierzyciel głosował za, czy przeciw układowi;
9. spis wierzytelności spornych, sporządzony przez nadzorcę układu;
10. wskazanie sumy wierzytelności z wyszczególnieniem, jaką część stanowią wierzytelności sporne;
11. listę zabezpieczeń dokonanych przez wierzycieli na majątku dłużnika wraz z datami ich ustanowienia;
12. spis podmiotów zobowiązanych majątkowo wobec dłużnika wraz z adresami, z określeniem wierzytelności i terminów ich zapłaty;
13. wykaz tytułów egzekucyjnych oraz tytułów wykonawczych przeciwko dłużnikowi;
14. informację o postępowaniach dotyczących ustanowienia na majątku dłużnika hipotek, zastawów, zastawów rejestrowych, zastawów skarbowych i hipotek morskich oraz innych obciążeń podlegających wpisowi w księdze wieczystej lub w rejestrach, jak również o prowadzonych innych postępowaniach sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych oraz przed sądami polubownymi dotyczących majątku dłużnika;
15. dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z pełnieniem funkcji nadzorcy układu;
16. plan restrukturyzacyjny;
17. informacje, o których mowa w art. 140, oraz kopię zawiadomienia i opinii organu udzielającego pomocy publicznej, o których mowa w art. 204, albo informację, że żaden organ takiego zawiadomienia lub opinii nie złożył.

Istotne: Po złożeniu wszystkich wyżej wskazanych dokumentów następnym krokiem jest usuwanie braków formalnych wniosku i sprawozdaniu nadzorcy układu. Jeżeli sąd stwierdzi istnienie braków formalnych lub brak uiszczenia należnej opłaty dłużnik wzywany jest przez przewodniczącego pod rygorem zwrotu wniosku do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym (art. 130 k.p.c.). To samo dotyczy sprawozdania nadzorcy układu.

Po bezskutecznym upływie terminu tygodniowego, przewodniczący informuje dłużnika, że nadzorca układu nie uzupełnił braków formalnych sprawozdania albo go nie poprawił lub nie uzupełnił. Dłużnik może zawrzeć nową umowę z innym nadzorcą układu, który składa poprawione lub uzupełnione sprawozdanie w terminie dwóch tygodni od dnia poinformowania dłużnika pod rygorem zwrotu wniosku o zatwierdzenie układu (art. 221 ust. 3 pr. restr.).

Jednocześnie o złożeniu wniosku o zatwierdzenie układu, który dotyczy przedsiębiorstwa państwowego albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa, sąd niezwłocznie zawiadamia, przy zastosowaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę elektroniczną, organ założycielski albo pełnomocnika Rządu, państwową osobę prawną, organ lub inną jednostkę uprawnioną do wykonywania praw z akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa, które mogą złożyć sądowi opinię w sprawie. Brak opinii nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Podmioty wyżej wymienione mogą zgłosić się do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania. O złożeniu wniosku o zatwierdzenie układu obwieszcza się. W obwieszczeniu podaje się informacje, które zostały zawarte we wniosku.

TREŚĆ WNIOSKU O OTWARCIE PRZYSPIESZONEGO POSTĘPOWANIA UKŁADOWEGO

Wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego stanowi najbardziej rozbudowaną i podstawową regulację spośród wszystkich wniosków restrukturyzacyjnych. Wymogi formalne wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego zostały określone w art. 217 pr. rest. Zgodnie z treścią tego przepisu wniosek taki powinien zawierać:

1. imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, firmę, pod którą działa dłużnik, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, oraz numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym reprezentantów, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające ich jednoznaczną identyfikację, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska albo nazwę, numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
2. NIP, jeżeli dłużnik ma taki numer;
3. propozycje układowe wraz ze wstępnym planem restrukturyzacyjnym oraz odpisami propozycji układowych w liczbie wystarczającej do doręczenia wszystkim wierzycielom;
4. wskazanie miejsc, w których znajduje się przedsiębiorstwo lub inny majątek dłużnika;
5. aktualny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników;
6. bilans sporządzony przez dłużnika dla celów postępowania, na dzień przypadający w okresie trzydziestu dni przed dniem złożenia wniosku;
7. wykaz wierzycieli z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy oraz miejsca zamieszkania albo siedziby, adresu i wysokości wierzytelności każdego z nich, terminów zapłaty, z określeniem, czy wierzytelność objęta jest układem z mocy prawa, czy może zostać objęta układem po wyrażeniu zgody przez wierzyciela oraz czy wierzyciel posiada prawo do głosowania nad układem, a jeżeli nie to wskazanie z jakiego powodu;
8. sumę wierzytelności z wyszczególnieniem sumy wierzytelności objętej układem z mocy prawa oraz sumy wierzytelności, która może zostać objęta układem po wyrażeniu zgody przez wierzyciela;
9. wykaz wierzytelności spornych z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy wierzycieli, miejsca zamieszkania albo siedziby, ich adresów i wysokości żądanej przez każdego z nich wierzytelności, terminów zapłaty oraz zwięzłym przedstawieniem podstawy sporu;
10. sumę wierzytelności spornych (legalną definicję wierzytelności spornych zawiera art. 65 ust. 5 pr. restr);
11. informację, czy dłużnik jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, zwanych dalej „systemem płatności” oraz „systemem rozrachunku papierów wartościowych”, lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy, zwany dalej „systemem interoperacyjnym”;
12. informację, czy w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

a) dłużnik zatrudniał średniorocznie 250 lub więcej pracowników lub

b) dłużnik osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych 50 milionów euro, lub

c) sumy aktywów bilansu dłużnika, sporządzonego na koniec jednego z tych lat, przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro.

Istotne: W przypadku wierzytelności zabezpieczonych, sumę wierzytelności, która może zostać objęta układem po wyrażeniu zgody przez wierzyciela, oznacza się według tej części wierzytelności, która prawdopodobnie zostanie zaspokojona z przedmiotu zabezpieczenia (art. 227 ust. 2 pr. restr.).

Wraz z wnioskiem o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego dłużnik składa na piśmie oświadczenie, że informacje zawarte we wniosku i załącznikach są prawdziwe i zupełne. Jeżeli oświadczenie to nie jest zgodne z prawdą, dłużnik ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną na skutek podania nieprawdziwych informacji.

Istotne: Wniosek powinien przede wszystkim zawierać propozycje układowe wraz ze wstępnym planem restrukturyzacyjnym oraz odpisami propozycji układowych dla każdego z wierzycieli (art. 227 ust. 1 pkt 2 pr. restr.). Tytułem przykładu minimalne wymogi wstępnego planu restrukturyzacyjnego definiuje art. 9 pr. restr. W przepisie tym chodzi  o przedstawienie analizy przyczyn trudnej sytuacji ekonomicznej dłużnika, wstępnego opisu i przeglądu planowanych środków restrukturyzacyjnych i związanych z nimi kosztów, wstępnego harmonogramu wdrożenia środków restrukturyzacyjnych. Natomiast nadzorca sądowy w ustawowym terminie dwóch tygodni sporządza i składa sędziemu-komisarzowi  pełny plan restrukturyzacyjny (art. 261 pkt 1 pr. restr.).

O złożeniu wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, który dotyczy przedsiębiorstwa państwowego albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa, sąd niezwłocznie zawiadamia, przy zastosowaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość, w szczególności przez telefon, faks lub pocztę elektroniczną, organ założycielski albo pełnomocnika Rządu, państwową osobę prawną, organ lub inną jednostkę uprawnioną do wykonywania praw z akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa, które mogą złożyć sądowi opinię w sprawie. Brak opinii nie wstrzymuje rozpoznania sprawy. Podmioty te, mogą zgłosić się do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania.

Należy podkreślić, że dłużnik uiszcza zaliczkę na wydatki przyspieszonego postępowania układowego w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i wraz z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia. W przypadku nieuiszczenia zaliczki przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku. Wydatki przyspieszonego postępowania układowego w pierwszej kolejności pokrywa się z zaliczki.

Istotne: Sąd może żądać zaliczki na wydatki przyspieszonego postępowania układowego w kwocie przewyższającej sumę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pod rygorem umorzenia postępowania. Żądanie dodatkowej zaliczki nie wstrzymuje biegu postępowania. Na postanowienie w przedmiocie zaliczki nie przysługuje zażalenie.

Sąd rozpoznaje wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego na posiedzeniu niejawnym wyłącznie na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku. Wniosek rozpoznaje się w terminie tygodnia od dnia jego złożenia. Postanowienie o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego jest skuteczne i wykonalne z dniem jego wydania, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

TREŚĆ WNIOSKU O OTWARCIE POSTĘPOWANIA UKŁADOWEGO

Osnowę wniosku o otwarcie postępowania układowego zawiera art. 265 pr. restr. Przepis ten odwołuje się do wymogów formalnych wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego. Oznacza to, że obydwa wnioski niewiele się różnią.

Treść wniosku o otwarcie postępowania układowego w przeciwieństwie do wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego nie zawiera wymogu wskazania aktualnego wykazu majątku wraz z szacunkową wyceną jego składników oraz bilansu sporządzonego przez dłużnika dla celów postępowania (zob. art. 265 ust. 1 pr. restr.).

Istotne: Wraz ze spisem inwentarza dokonywana jest wycena składników masy, co uzasadnia odstąpienie od podania wyceny przez dłużnika masy układowej (art. 275 ust. 2 pr. restr.).

Nie istnieje w tym postępowaniu również wymóg dołączenia do wniosku odpisów propozycji układowych dla każdego z wierzycieli (art. 266 ust. 2 pr. restr.). Elementem dodatkowym w stosunku do wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, jest w postępowaniu o otwarcie postępowania układowego obowiązek uprawdopodobnienia przed dłużnika na etapie złożenia wniosku zdolności do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania układowego i zobowiązań powstałych po dniu jego otwarcia (art. 266 ust. 1 pr. restr.).

Podobnie, jak w przypadku przyspieszonego postępowania układowego, sąd może żądać od dłużnika zaliczki na wydatki postępowania o otwarcie postępowania układowego pod rygorem pominięcia czynności, z którą jest związane wezwanie do uiszczenia zaliczki, albo, w przypadku wezwania do uiszczenia zaliczki na wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego, pod rygorem umorzenia postępowania (art. 267 pr. restr.).

TREŚĆ WNIOSKU O OTWARCIE POSTĘPOWANIA SANACYJNEGO SKŁADANY PRZEZ DŁUŻNIKA

Wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego powinien zawierać żądanie otwarcia postępowania sanacyjnego, przy czym wniosek taki może złożyć kurator (art. 283 pr. restr.).

Zgodnie z art. 284 pr. restr. wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego powinien zawierać:

1. imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, firmę, pod którą działa dłużnik, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, oraz numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym reprezentantów, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające ich jednoznaczną identyfikację, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska albo nazwę, numery PESEL albo numery w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
2. NIP, jeżeli dłużnik ma taki numer;
3. wskazanie miejsc, w których znajduje się przedsiębiorstwo lub inny majątek dłużnika;
4. wstępny plan restrukturyzacyjny wraz z uzasadnieniem wskazującym, że jego wdrożenie przywróci dłużnikowi zdolność do wykonywania zobowiązań;
5. uprawdopodobnienie zdolności dłużnika do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania sanacyjnego i zobowiązań powstałych po dniu jego otwarcia;
6. wykaz wierzycieli z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy oraz miejsca zamieszkania albo siedziby, adresu i wysokości wierzytelności każdego z nich, terminów zapłaty, określeniem, czy wierzytelność objęta jest układem z mocy prawa, czy może zostać objęta układem po wyrażeniu zgody przez wierzyciela oraz czy wierzyciel posiada prawo do głosowania nad układem, a jeżeli nie to wskazanie z jakiego powodu;
7. sumę wierzytelności z wyszczególnieniem sumy wierzytelności objętej układem z mocy prawa oraz sumę wierzytelności, która może zostać objęta układem po wyrażeniu zgody przez wierzyciela;
8. wykaz wierzytelności spornych z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy wierzycieli, miejsca zamieszkania albo siedziby, ich adresów i wysokości żądanej przez każdego z nich wierzytelności, terminów zapłaty oraz zwięzłym przedstawieniem podstawy sporu;
9. informację, czy dłużnik jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny;
10. informację, czy w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

a) dłużnik zatrudniał średniorocznie 250 lub więcej pracowników lub

b) dłużnik osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych przekraczający równowartość w złotych 50 milionów euro, lub

c) sumy aktywów bilansu dłużnika, sporządzonego na koniec jednego z tych lat, przekroczyły równowartość w złotych 43 milionów euro.

Istotne: Odpowiednio dłużnik zobowiązany jest również przedłożyć załącznik w postaci oświadczenia, że informacje zawarte we wniosku są prawdziwe i zupełne (art. 284 ust. 3 w zw. z art. 228 pr. restr.).

Sąd może żądać od wnioskodawcy zaliczki na wydatki postępowania o otwarcie postępowania sanacyjnego pod rygorem pominięcia czynności, z którą jest związane wezwanie do uiszczenia zaliczki, albo, w przypadku wezwania do uiszczenia zaliczki na wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego albo tymczasowego zarządcy, pod rygorem umorzenia postępowania.

Istotne: We wniosku nie przedstawia się nawet wstępnych propozycji układowych, gdyż na tym etapie nie jest wiadome, czy dłużnik jest zdolny do przeprowadzenia procedury postępowania sanacyjnego, w tym czy będzie w przyszłości zdolny regulować swoje zobowiązania. Elementy te pojawią się w planie restrukturyzacyjnym, zatwierdzonym przez sędziego-komisarza, w następstwie czego wierzyciele będą głosować w kwestii zawarcia układu.

TREŚĆ WNIOSKU O OTWARCIE POSTĘPOWANIA SANACYJNEGO SKŁADANY PRZEZ WIERZYCIELA

Wniosek wierzyciela o otwarcie postępowania sanacyjnego opatrzony został znacznie mniejszymi rygorami. Poza bowiem elementami uniwersalnymi dla wszystkich wniosków restrukturyzacyjnych, wierzyciel powinien jedynie wskazywać okoliczności uzasadniające wniosek, a nadto zawrzeć uprawdopodobnienie jego wierzytelności (art. 284 ust. 4 pr. restr.). Przed wydaniem orzeczenia w sprawie otwarcia postępowania sanacyjnego sąd może żądać od dłużnika przedstawienia informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3-8 i ust. 2 art. 284 pr. restr., w terminie dwóch tygodni.

TREŚĆ UPROSZCZONEGO WNIOSKU O OTWARCIE POSTĘPOWANIA SANACYJNEGO

Przepisy prawa restrukturyzacyjnego przewidują możliwość przejścia z przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego do postępowania sanacyjnego, co odbywa się w uproszczonym trybie (art. 328 pr. restr.). Chodzi w tym przypadku o ograniczenie bądź rozszerzenie określonych działań restrukturyzacyjnych ukierunkowanych przykładowo na uzyskanie pomocy publicznej.

Istotne: Warunkiem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego w uproszczonym trybie jest zakończenie przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego.

Przyczynami umorzenia przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego, które uzasadniają uproszczony tryb może być więc:

• złożenie przez dłużnika wniosku o umorzenie postępowania, na co zezwoliła rada wierzycieli (art. 325 ust. 1 pkt 1 pkt 2 pr. restr.);
• nie doszło do przyjęcia układu (art. 325 ust. 1 pkt 1 pkt 3 pr. restr.);
• dłużnik nie spełnił wymogów określonych w art. 204 ust. 1 pr. rest., w zakresie pomocy publicznej.

Istotne: W razie zaistnienia wyżej wskazanych okoliczności dłużnik może wraz z wnioskiem o umorzenie postępowania, w terminie jednego tygodnia, na którym zgromadzenie wierzycieli nie przyjęło układu  bądź w terminie właściwym na złożenie zażalenia na postanowienie o odmowie zatwierdzenia układu lub umorzeniu postępowania złożyć uproszczony wniosek.

Treść wniosku uproszczonego jest ograniczona ze względu na materiał znajdujący się w aktach prowadzonych spraw. Nie wyłącza to jednak konieczności przedstawienia żądania otwarcia uproszczonego postępowania sanacyjnego, zgodnie z zasadami przewidzianymi dla pisma procesowego.

CO NA TO SĄD?

W myśl tezy postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 r., II UZ. 17/12, Legalis przepis art. 125 § 1 k.p.c. wskazuje ogólną zasadę obowiązującą w postępowaniu cywilnym, z której wynika, że czynności procesowe poza rozprawą dokonywane są w formie pism procesowych. Posiedzenia jawne dzielą się na rozprawy oraz posiedzenia jawne niebędące rozprawami. Ogłoszenie wyroku następuje na posiedzeniu jawnym zgodnie z art. 326 § 2 k.p.c., lecz po zamknięciu rozprawy (art. 316 § 1 in principio k.p.c.). Oznacza to, że wniosek strony o sporządzenie uzasadnienia wyroku składany jest poza rozprawą i musi być złożony w formie pisma procesowego. Z postanowienia tego wynika, że nie jest możliwe złożenie wniosku ustnego na posiedzeniu jawnym, które nie jest rozprawą, albowiem wniosek złożony poza rozprawą musi być pisemny.

PRZYKŁAD Z ŻYCIA WŹIĘTY

GROMA prosta spółka akcyjna złożyła wniosek o wszczęcie przyspieszonego postępowania układowego. Spełniła przy tym wszystkie wymogi przewidziane dla pisma procesowego zawarte w k.p.c., jak i określone w art. 217 pr. restr., wymagane dla wniosku o przyspieszone postępowanie układowe. W toku prowadzonego przez sądem gospodarczym w Krakowie postępowania nie doszło jednak do przyjęcia przez wierzycieli układu. Wobec tego faktu członek rady dyrektorów Andrzej Bartkowiak złożył w terminie tygodnia od dnia odbycia zgromadzenia wierzycieli, na którym nie przyjęto układu wniosek o otwarcie uproszczonego postępowania sanacyjnego na podstawie art. 328 pr. restr. Wniosek zawierał żądanie otwarcia postępowania sanacyjnego, chociaż zabrakło w nim numeru KRS spółki, oznaczenia rodzaju pisma, osnowy wniosku oraz załączników. Andrzej Bartkowiak uznał bowiem, że skoro toczyło się już uprzednio przyspieszone postępowanie układowe, gdzie był wskazany KRS spółki nie ma on obowiązku podawać go ponownie. To samo dotyczyło oznaczenia rodzaju pisma oraz osnowy wniosku. Oczywiście Andrzej Bartkowiak jest w błędzie, ponieważ uproszczony wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego powinien spełniać wymogi formalne pisma procesowego, jak stanowi wprost art. 328 ust. 2 pr. restr. Ponieważ Andrzej Bartkowiak nie jest ani adwokatem ani radcą prawnym przewodniczący zapewne wezwie go w terminie tygodniowym do uzupełnienia braków formalnych pisma pod rygorem zwrócenia pisma. Gdyby Andrzej Bartkowiak był adwokatem lub radca prawnym, przewodniczący zwróciłby pismo bez wezwania do jego poprawienia lub uzupełnienia (art. 130^1a § 1 k.p.c.).

PODSUMOWANIE – PORADNIK PRAKTYCZNY

1. Generalnie rzecz ujmując, wnioski można podzielić na składane we właściwym postępowaniu restrukturyzacyjnym, a zatem wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, wniosek o otwarcie postępowania układowego, wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego i uproszczony wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego. Odmienność wniosku o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu polega na tym, że postępowanie to ma głównie charakter pozasądowy, stąd ustawodawca wyraźnie je wyodrębnia.
2. Każdy wniosek powinien zawierać żądanie otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego określonego rodzaju. Bez tego żądania wniosek będzie skażony wadami formalnymi.
3. Każdy wniosek złożony poza rozprawą musi zostać złożony w formie pisemnej i spełniać wymogi formalne pisma procesowego określone w kodeksie postępowania cywilnego, a także wymogi formalne określone w ustawie prawo restrukturyzacyjne.
4. Treść wniosku w stosunku do każdego postępowania determinowana jest rodzajem postępowania. Tak więc chociaż najbardziej rozbudowany jest wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, a z tego względu stanowi on podstawę dla innych wniosków, zawsze należy zbadać, które przepisy znajdą zastosowanie w danym przypadku.
5. Spółki osobowe składające wniosek o restrukturyzację powinny wskazać imiona i nazwiska wspólników odpowiadających całym majątkiem za zobowiązania wraz z ich adresem zamieszkania celem ewentualnych doręczeń.
6. Postępowanie sanacyjne jest z tego względu najdłuższe spośród wszystkich postępowań, że dopiero podjęcie odpowiednich działań sanacyjnych umożliwia precyzyjne sformułowanie propozycji układowych.
7. Każdy wniosek, z wyjątkiem uproszczonego wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego, powinien zawierać wstępny plan restrukturyzacyjny wraz z uprawdopodobnieniem zdolności dłużnika do zaspokajania kosztów postępowania i zobowiązań powstałych po jego otwarciu.

Autor: dr Mariusz Korcyl

Radca Prawny